Skrócona informacja o leku

Nazwa produktu leczniczego: Mektovi 15 mg tabletki powlekane; Mektovi 45 mg tabletki powlekane. Skład: Każda tabletka powlekana zawiera 15 mg lub 45 mg binimetynibu oraz, odpowiednio, 133,5 mg lub 234,9 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz ChPL. Wskazania: Binimetynib w skojarzeniu z enkorafenibem jest wskazany (*) do leczenia dorosłych pacjentów z nieoperacyjnym lub przerzutowym czerniakiem skóry z obecnością mutacji BRAF V600. (*) do leczenia dorosłych pacjentów z zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuc z obecnością mutacji BRAF V600E. Dawkowanie i sposób podawania: Leczenie binimetynibem w skojarzeniu z enkorafenibem powinien rozpocząć i nadzorować lekarz z doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Badanie na obecność mutacji w genie BRAF: Przed rozpoczęciem leczenia binimetynibem w skojarzeniu z enkorafenibem należy u pacjenta potwierdzić obecność mutacji BRAF V600E, stosując test z oznakowaniem CE, będący wyrobem medycznym do diagnostyki in vitro (IVD) o odpowiednim przeznaczeniu. Jeśli nie jest on dostępny, można zastosować alternatywny zwalidowany test. Skuteczność i bezpieczeństwo binimetynibu w skojarzeniu z enkorafenibem potwierdzono tylko u pacjentów z czerniakiem skóry z obecnością mutacji BRAF V600E i V600K w guzie lub z NDRP z obecnością mutacji BRAF V600E. Nie należy stosować binimetynibu w skojarzeniu z enkorafenibem u pacjentów ze złośliwym czerniakiem skóry z genem BRAF typu dzikiego ani z NDRP z genem BRAF typu dzikiego. Dawkowanie: Zalecana dawka wynosi 45 mg (trzy tabletki 15 mg lub jedna tabletka 45 mg) dwa razy na dobę w odstępie około 12 godzin, co odpowiada całkowitej dawce dobowej 90 mg. Modyfikacja dawki: Postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych może wymagać zmniejszenia dawki, tymczasowego przerwania stosowania lub całkowitego odstawienia leku (patrz tab. 1 i 2). U pacjentów otrzymujących 45 mg binimetynibu dwa razy na dobę zalecana zmniejszona dawka binimetynibu wynosi 30 mg dwa razy na dobę. Nie zaleca się zmniejszania dawki mniejszej niż 30 mg dwa razy na dobę. Jeśli pacjent nie toleruje dawki 30 mg doustnie dwa razy na dobę, należy przerwać leczenie. Jeżeli działanie niepożądane, które było powodem zmniejszenia dawki, jest skutecznie leczone, można rozważyć ponowne zwiększenie dawki do 45 mg dwa razy na dobę. Nie zaleca się ponownego zwiększenia dawki do 45 mg dwa razy na dobę, jeśli zmniejszenie dawki było spowodowane niewydolnością lewej komory lub wystąpieniem dowolnego działania toksycznego stopnia 4. W przypadku wystąpienia związanych z leczeniem działań toksycznych podczas stosowania binimetynibu w skojarzeniu z enkorafenibem należy zmniejszyć dawkę, przerwać lub zakończyć podawanie obu leków jednocześnie. Wyjątkami, w których konieczne jest zmniejszenie tylko dawki enkorafenibu (z powodu jego działań niepożądanych), są: erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa, zapalenie błony naczyniowej oka, w tym zapalenie tęczówki oraz zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, wydłużenie odstępu QTc. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych działań toksycznych należy zapoznać się z ChPL enkorafenibu. W przypadku tymczasowego przerwania podawania binimetynibu należy zmniejszyć dawkę enkorafenibu do 300 mg raz na dobę na czas wstrzymania stosowania binimetynibu (patrz Tab. 1 i 2), gdyż enkorafenib nie jest dobrze tolerowany w dawce 450 mg w monoterapii. Jeżeli binimetynib zostanie całkowicie odstawiony, należy odstawić enkorafenib. Jeżeli podawanie enkorafenibu zostanie tymczasowo przerwane, należy przerwać podawanie binimetynibu. W razie zakończenia leczenia enkorafenibem należy również odstawić binimetynib. Dawkowanie i zalecane modyfikacje dawek enkorafenibu, patrz ChPL enkorafenibu.

Tabela 1: Zalecane modyfikacje dawki binimetynibu stosowanego w skojarzeniu z enkorafenibem w przypadku wybranych działań niepożądanych

^a Wspólne kryteria terminologii dla zdarzeń niepożądanych Narodowego Instytutu Raka (NCI CTCAE) w wersji 4.03

Tabela 2: Zalecane modyfikacje dawki binimetynibu (stosowanego w skojarzeniu z enkorafenibem) w przypadku innych działań niepożądanych

Czas trwania leczenia: Leczenie należy kontynuować do momentu, gdy pacjent przestanie odnosić korzyści lub do wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Pominięte dawki: W razie pominięcia dawki binimetynibu nie należy przyjmować pominiętej dawki, jeśli pozostało mniej niż 6 godzin do przyjęcia następnej zaplanowanej dawki. Wymioty: Jeśli po podaniu binimetynibu wystąpią wymioty, nie należy ponownie przyjmować dawki, lecz zażyć następną zaplanowaną dawkę. Pacjenci w podeszłym wieku: Modyfikacja dawki u pacjentów ≥65 nie jest konieczna. Zaburzenia czynności wątroby: Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A wg Childa-Pugha). Ponieważ enkorafenib nie jest zalecany u pacjentów z umiarkowanymi (klasa B wg Childa-Pugha) i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa-Pugha), nie zaleca się podawania binimetynibu tym pacjentom. Zaburzenia czynności nerek: Modyfikacja dawki nie jest konieczna. Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności binimetynibu u dzieci i młodzieży. Sposób podawania: Podanie doustne. Tabletki połykać w całości popijając wodą, niezależnie od posiłków. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności: Binimetynib należy stosować w skojarzeniu z enkorafenibem. Patrz też ChPL enkorafenibu. Binimetynib z enkorafenibem u pacjentów, u których nastąpiła progresja choroby podczas leczenia inhibitorem BRAF: Dostępne ograniczone dane wskazują, że skuteczność takiego leczenia skojarzonego może być u nich mniejsza. Binimetynib z enkorafenibem u pacjentów z przerzutami do mózgu: Dostępne są ograniczone dane dotyczące skuteczności leczenia skojarzonego binimetynibem i enkorafenibem u pacjentów z czerniakiem z mutacją BRAF V600, u których choroba dała przerzuty do mózgu. Niewydolność lewej komory serca: Podczas podawania binimetynibu może wystąpić niewydolność lewej komory serca zdefiniowana jako dające objawy lub bezobjawowe zmniejszenie frakcji wyrzutowej. Zaleca się ocenę LVEF metodą echokardiograficzną lub scyntygrafii bramkowanej serca (MUGA) przed rozpoczęciem leczenia binimetynibem, miesiąc po rozpoczęciu leczenia, a następnie co ok. 3 miesiące lub częściej w przypadku wskazań klinicznych, podczas stosowania leczenia. Zmniejszenie LVEF można leczyć przez przerwanie leczenia, zmniejszenie dawki lub ostateczne zakończenie leczenia. Nie określono bezpieczeństwa binimetynibu w skojarzeniu z enkorafenibem u pacjentów z początkową wartością LVEF <50% lub poniżej DGN. Dlatego u tych pacjentów binimetynib należy stosować ostrożnie, a w razie objawowej niewydolności lewej komory, LVEF stopnia 3.-4. lub bezwzględnego zmniejszenia początkowej wartości LVEF o ≥10% należy odstawić binimetynib i oceniać LVEF co 2 tygodnie do czasu powrotu do normy. Krwotok: Podczas podawania binimetynibu mogą występować krwotoki, w tym poważne zdarzenia krwotoczne. Ryzyko krwotoku może być większe podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwzakrzepowych i przeciwpłytkowych. W razie zdarzenia krwotocznego stopnia ≥ 3 właściwym postępowaniem jest zmniejszenie dawki, przerwanie lub ostateczne zakończenie leczenia lub leczenie zgodne ze wskazaniami klinicznymi. Toksyczne działanie na narząd wzroku: Podczas podawania binimetynibu może występować toksyczne działanie na narząd wzroku, w tym odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (RPED) i zakrzep żyły siatkówki (RVO). U pacjentów leczonych binimetynibem z enkorafenibem zgłaszano przypadki zapalenia błony naczyniowej oka, w tym zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego oraz zapalenie tęczówki. Nie zaleca się stosowania binimetynibu u pacjentów z dodatnim wywiadem w kierunku RVO. Nie określono bezpieczeństwa binimetynibu u pacjentów z czynnikami predysponującymi do powstawania zakrzepów żyły siatkówki, w tym z niekontrolowaną jaskrą, nadciśnieniem wewnątrzgałkowym, niewyrównaną cukrzycą bądź z zespołem nadlepkości lub nadkrzepliwością w wywiadzie. Dlatego należy u nich zachować ostrożność podczas stosowania binimetynibu. Stan pacjenta należy oceniać podczas każdej wizyty pod kątem nowych objawów lub nasilających się zaburzeń widzenia. W razie stwierdzenia nowych objawów lub nasilających się zaburzeń widzenia, w tym ubytków w centralnej części pola widzenia, niewyraźnego widzenia lub utraty wzroku, należy natychmiast wykonać badanie okulistyczne. Objawowe RPED można leczyć przerywając stosowanie leku, zmniejszając jego dawkę lub przez ostateczne zakończenie leczenia. W razie wystąpienia RVO należy całkowicie odstawić binimetynib. Jeśli w trakcie leczenia wystąpi zapalenie błony naczyniowej oka, dalsze postępowanie – patrz ChPL enkorafenibu. Zwiększona aktywność CK i rabdomioliza: U pacjentów leczonych binimetynibem notowano bezobjawowe zwiększenie aktywności CK oraz niezbyt częste przypadki rabdomiolizy. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów ze schorzeniami nerwowo-mięśniowymi, w przebiegu których występuje zwiększona aktywność CK i rabdomioliza. Aktywność CK i stężenie kreatyniny należy oznaczać co miesiąc przez pierwsze 6 miesięcy leczenia i stosownie do wskazań klinicznych. W czasie leczenia należy zadbać o dostateczną podaż płynów. Zależnie od nasilenia objawów i zwiększenia aktywności CK lub stężenia kreatyniny, może być konieczne zmniejszenie dawki, przerwanie stosowania leku lub zakończenie leczenia binimetynibem. Nadciśnienie tętnicze: Podczas stosowania binimetynibu może wystąpić nadciśnienie tętnicze lub nasilić się istniejące nadciśnienie tętnicze. Ciśnienie należy zmierzyć na początku leczenia i monitorować podczas leczenia, odpowiednio wyrównując nadciśnienie za pomocą standardowej terapii. W razie ciężkiego nadciśnienia zaleca się tymczasowe przerwanie podawania binimetynibu do czasu uzyskania właściwej kontroli ciśnienia. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE): może wystąpić podczas podawania binimetynibu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka rozwoju VTE lub z VTE w wywiadzie. Jeśli w trakcie leczenia wystąpi VTE lub zatorowość płucna, należy zmniejszyć dawkę, przerwać lub ostatecznie zakończyć leczenie. Zapalenie płuc, śródmiąższowa choroba płuc: może wystąpić podczas podawania binimetynibu. Leczenie binimetynibem należy przerwać u pacjentów z podejrzeniem zapalenia płuc lub śródmiąższowej choroby płuc, w tym u pacjentów z nowymi lub nasilającymi się objawami ze strony płuc, tj. kaszel, duszność, hipoksja, zacienienia linijne w obrazie radiologicznym lub nacieki płucne. Należy całkowicie odstawić binimetynib u pacjentów, u których rozpoznano związane z leczeniem zapalenie płuc lub śródmiąższową chorobę płuc. Nowe pierwotne nowotwory złośliwe: Przypadki nowych pierwotnych nowotworów złośliwych - skórnych i nieskórnych - obserwowano u pacjentów leczonych inhibitorami BRAF i mogą one wystąpić podczas podawania binimetynibu z enkorafenibem. Złośliwe nowotwory skóry: U pacjentów leczonych binimetynibem z enkorafenibem obserwowano rozwój nowotworów złośliwych skóry, tj. rak płaskonabłonkowy skóry (cuSCC), w tym rogowiak kolczystokomórkowy. Badania dermatologiczne należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia binimetynibem z enkorafenibem, następnie powtarzać je co 2 miesiące w trakcie leczenia i do 6 miesięcy po zakończeniu leczenia skojarzonego. W przypadku podejrzanych zmian skórnych należy wyciąć zmianę i poddać wycinek ocenie dermatopatologicznej. Pacjentów należy poinstruować o konieczności natychmiastowego poinformowania lekarza o rozwoju nowych zmian skórnych. Należy kontynuować stosowanie binimetynibu i enkorafenibu bez żadnej modyfikacji dawki. Złośliwe nowotwory o lokalizacji innej niż skóra: Ze względu na mechanizm działania, enkorafenib może przyczynić się do rozwoju nowotworu złośliwego związanego z aktywacją RAS poprzez mutację lub inne mechanizmy. U pacjentów otrzymujących binimetynib z enkorafenibem należy wykonać badanie głowy i szyi, tomografię klatki piersiowej/jamy brzusznej (TK), badanie odbytu i miednicy (u kobiet) i pełną morfologię krwi przed rozpoczęciem, w trakcie i po zakończeniu leczenia, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. W razie rozwinięcia się złośliwego nowotworu o lokalizacji innej niż skóra z obecnością mutacji RAS należy rozważyć ostateczne zakończenie leczenia binimetynibem i enkorafenibem. Należy starannie rozważyć korzyści i zagrożenia wynikające z leczenia przed podaniem binimetynibu z enkorafenibem pacjentom, u których w przeszłości lub obecnie rozpoznano raka związanego z mutacją RAS. Zespół rozpadu guza (TLS): Stosowanie enkorafenibu z binimetynibem wiązało się z wystąpieniem zespołu rozpadu guza, który może być śmiertelny. Do czynników ryzyka TLS należą: duża masa guza, wcześniejsza przewlekła niewydolność nerek, skąpomocz, odwodnienie, niedociśnienie tętnicze i kwaśny odczyn moczu. Pacjentów z tymi czynnikami należy ściśle monitorować i niezwłocznie leczyć zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, a także rozważyć profilaktyczne nawodnienie. Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych wątroby: mogą wystąpić podczas leczenia binimetynibem. Należy skontrolować wyniki badań laboratoryjnych wątroby przed rozpoczęciem leczenia binimetynibem i enkorafenibem i powtarzać co najmniej raz w miesiącu przez pierwsze 6 miesięcy leczenia, a następnie w przypadku wskazań klinicznych. W przypadku nieprawidłowych wyników laboratoryjnych badań wątroby należy zmniejszyć dawkę, przerwać lub ostatecznie zakończyć leczenie. Zaburzenia czynności wątroby: Główną drogą eliminacji binimetynibu jest metabolizm wątrobowy. Nie zaleca się stosowania enkorafenibu u pacjentów z umiarkowanymi (klasa B wg Childa-Pugha) i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa-Pugha), dlatego nie zaleca się podawania binimetynibu tym pacjentom. Nietolerancja laktozy: Mektovi zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Działania niepożądane: Działania niepożądane występujące u pacjentów otrzymujących binimetynib w skojarzeniu z enkorafenibem w zalecanych dawkach zostały podane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (1/1000 do <1/100), rzadko (1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000) oraz częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W każdej kategorii częstości działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Bardzo często: niedokrwistość, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, ból głowy, pogorszenie widzenia, odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, krwotok (w tym krwotoki o różnej lokalizacji, np. krwotok mózgowy), nadciśnienie tętnicze, bóle brzucha, biegunka, wymioty, nudności, zaparcie, hiperkeratoza, wysypka, suchość skóry, świąd, łysienie, bóle stawów, zaburzenia mięśni/bóle mięśni (w tym bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśni, uraz mięśnia, miopatia, zapalenie mięśni), bóle pleców, bóle kończyn, gorączka, obrzęk obwodowy (w tym zatrzymanie płynów w organizmie, obrzęki obwodowe, obrzęki miejscowe), zmęczenie, zwiększenie aktywności CK, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności gamma-GT. Często: rak płaskonabłonkowy skóry (w tym rogowiak kolczystokomórkowy, rak płaskonabłonkowy, rak płaskonabłonkowy warg i rak płaskonabłonkowy skóry), rak podstawnokomórkowy, brodawczak skóry, nadwrażliwość (w tym obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na produkt leczniczy, nadwrażliwość, zapalenie naczyń z nadwrażliwości i pokrzywka), zaburzenia odczuwania smaku, zapalenie błony naczyniowej oka, niewydolność lewej komory serca (w tym niewydolność lewej komory, zmniejszenie frakcji wyrzutowej, niewydolność serca i nieprawidłowa frakcja wyrzutowa), żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich, zator, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych i zakrzepica), zapalenie jelita grubego (w tym zapalenie jelita grubego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy oraz zapalenie odbytnicy lub odbytu), nadwrażliwość na światło, trądzikowe zapalenie skóry, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa, rumień, zapalenie tkanki podskórnej, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie aktywności amylazy, zwiększenie aktywności lipazy. Niezbyt często: niedowład mięśni twarzy (w tym zaburzenia dotyczące nerwu twarzowego, porażenie nerwu twarzowego i niedowład mięśni twarzy), zapalenie trzustki, rabdomioliza. Częstość nieznana: zespół rozpadu guza. Opis wybranych działań niepożądanych, patrz ChPL. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Podmiot odpowiedzialny: PIERRE FABRE MEDICAMENT, Les Cauquillous, 81500 Lavaur, Francja. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu: EU/1/18/1315/001 84 tabletki powlekane, EU/1/18/1315/002 168 tabletek powlekanych, EU/1/18/1315/003 28 tabletek powlekanych, EU/1/18/1315/004 56 tabletek powlekanych. Data aktualnej ChPL: 11/2024. Kategoria dostępności: Rpz – lek wydawany na receptę.

Szczegółowe informacje dostępne na życzenie: Pierre Fabre Medicament Polska sp. z o. o.; ul. Belwederska 20/22; 00-762 Warszawa; tel.: 22 559 63 00; e-mail: office@pierre-fabre.pl.

Przed zastosowaniem leku należy zapoznać się z pełną treścią Charakterystyki Produktu Leczniczego.

Materiał skierowany do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.